La Zamenhoha Tago estas tre speciale kara al mi ĉar ĝi estis la unua renkontiĝo kiun mi partoprenis en Esperantujo en la jaro 2004.
Mi volas supraĵe rakonti al vi: De pluraj monatoj mi multe revis partopreni faman renkontiĝon en Kubo “La Zamenhofa Metiejo” organizata de la E-grupo de Guántanamo (regiono famkonata pro la usona militbazo). Ĉar mi ankoraŭ estis nur 18jara, konsiderante la malfacilaĵojn sola vojaĝi preskaŭ 500 km per diversaj transportiloj kaj eĉ dormi ĉe stacidomo, mi intencis iri kun mia onklino kiu ankaŭ estas esperantistino. Sed pro diversaj laborkaŭzoj mia onklino ne povis iri, do, kion fari? Ĉu maltrafi tiun delonge revata renkontiĝon? Tute ne, mi iros sola! Tiu estis mia firma decido! Mia patrino koleriĝis ĉar ŝi timis pro mia bonfarto kaj eĉ diskutis kun mia onklino ĉar “li estas esperantisto pri via kulpo”
La vojaĝo estis pli komplika ol la Odiseado, tamen mi alvenis al la urbo, kie mi perdiĝis ĉar mi ne trovis la renkontiĝejon. Preskaŭ je la lasta horo mi trovis la grupon kaj de tie ni vojaĝis al Baracoa (Guantama municipo je 4 horoj per kamiono). La urbo Baracoa estas belega pro la naturo: belaj strandoj, montaro, riveroj, ĉarma vilaĝo, izoleco … tamen ĝi estas iom malfacile atingebla per mallarĝa danĝera strato surrande de la alta montĉenaro ekzistanta tie. Ĉe la montaro mi multe vomis kaj malbone fartis pro marmalsanego. Multaj amikoj multe ridis pro mi!
Tiu renkontiĝo tiom plaĉis al mi ke mi ĉiujare iris al Guantánamo por ĉeesti ĝin, tamen mi devas konfesi ke ne ĉiam estis sukcesaj laŭ la enhavo, sed almenaŭ estis bona momento por renkonti diversprovincajn amikojn.
Dum tiuj eventoj mi prelegis (unue pri la Bahaa Kredo kaj poste pri “Ido, ĝia movado kaj fulmleciono” kaj eĉ deklamis poemon el "Libro de Amo". Dank’al tiu evento mi ege entuziasmiĝis kaj ni refondis E-klubon en mia urbo, kiu iam ekzistis komence de la 90aj jaroj.
Kaj alvenis la jaro 2008, mi vere ne pensis ke en ĝia fino mi estos malproksime de Kubo kaj festante la Zamenhofan Tagon alimaniere. Estis tute malsimilaj la du manieroj festi la naskiĝtagon de paĉjo Zam, tamen en ambaŭ regis la saman amikecan E-etoson. Mi multe ĝojas ĉar ĉi tie mi trovas bonajn geamikojn en la E-grupo de Madrido. Ankaŭ mi konstatas ke la amika spirito de la lingvo Esperanto estas la sama ĉie.
Tagmeze mi iris al geja manifestacio ĉe la Katedralo, kie (malgraŭ la malvarmo kaj pluvo) mi disdonis ĉ. 50 faldfoliojn pri esperanto (unuafoje mi kuraĝas fari ion similan!), sekve mi iris al la tagmanĝo kaj por fini mi promenis tra la urbo ĝis la deka proksimume, kun E-amiko. Do, kiam mi alvenis ĉe mi, mi tro pigris paroli hispane! Mi volis daŭrigi en esperanto!
Bedaŭrinde mi sciis de antaŭ nelonge ke eble ĉijare ne estos organizata la Zamenhofa Metiejo pro la detruado (pro la ĉi-jaraj uraganoj) de multaj kampadejoj kiuj gastigis la eventon.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario